எமக்கிடையே நாம் விட்டுக்கொடுக்கத் தயாரில்லை என்றால் எதிரிகளிடம் சரணடைய நேரும் தீர்வுத்திட்டம், பேச்சுவார்த்தை, சமரசம், உடன்பாடு, ஒப்பந்தம்,ஒப்பந்த மீறல், ஒப்பந்தம் கிழித்தெறியப்படல், வட்டமேசை மகாநாடு, தெரிவுக்குழு, மீண்டும் பேச்சுவார்த்தை என இலங்கை அரசியல் அகராதியில் இச்சொற்தொடர்கள் தீர்வின்றி துச்சாதனன் கையில் நீளும் பாஞ்சாலியின் துகிலென நீண்டு செல்கின்றன. பாஞ்சாலியின் துகிலை முடிவிலியாய் நீள வைக்க பார்த்திபன் இருந்தான். ஆனால் ஈழத்தமிழரின் நிலையில் துகில் ஒரு முடிவுப் பொருள். இனியும் நீள அத்துகிலுக்கு இடமிருக்காது எனத் தெரிகிறது.
பிறக்கப்போகும் பன்னிரண்டாம் ஆண்டு ஈழத்தமிழரின் அரசியலில் ஓர் ஆக்க காலம். இதில் விதைக்கப்படுபவைதான் பின்பு அறுவடைக்கு உரியவையாகும். 2002- ம் ஆண்டு ஈழத் தமிழரின் அரசியலில் ஓர் ஆக்க காலம் தோன்றியிருந்தது. ஆனால் அது கனியாக முன்பே கருகிவிட்டது.பத்து ஆண்டுகளின் பின்பு மீண்டும் ஓர் ஆக்க காலம் வருகிறது. இந்த ஆக்க காலத்தைத் தவறவிட்டால் வளம் பொருந்திய, தொன்மை மிக்க,செழிப்பான ஈழத் தமிழ்த் தேசிய இனத்தைப் பூமியில் அழியவிடக்காரணமானோம் என்ற வரலாற்றுப் பழிச்சொல்லுக்கு நாம் அனைவரும் ஆளாக நேரும். நடந்தவற்றிலிருந்து பாடங்களைக் கற்றுக் கொண்டு நடக்க வேண்டியவற்றை திட்டமிட வேண்டிய தவிர்க்கமுடியா அவசரமும்,அவசியமும் எம்முன் எழுந்துள்ளன.தலைவர்களே, அறிஞர்களே, எழுத்தாளர்களே, படைப்பாளிகளே, ஊடகவியலாளர்களே, மாணவர்களே, மக்களே பேதங்களை மறந்து மறுக்கப்பட முடியாத தமிழ்த் தேசிய உரிமையைக் காக்க, நாம் அனைவரும் ஒன்றுதிரள வேண்டிய வரலாற்றுக் கட்டம் எம்முன் விரிந்து கிடக்கிறது. இந்தக் கட்டம் தவறவிடப்பட்டால் வரலாற்றில் மீண்டும் ஒரு கட்டம் வர இடமிருக்காது.
பிறக்கப்போகும் பன்னிரண்டாம் ஆண்டு ஈழத்தமிழரின் அரசியலில் ஓர் ஆக்க காலம். இதில் விதைக்கப்படுபவைதான் பின்பு அறுவடைக்கு உரியவையாகும். 2002- ம் ஆண்டு ஈழத் தமிழரின் அரசியலில் ஓர் ஆக்க காலம் தோன்றியிருந்தது. ஆனால் அது கனியாக முன்பே கருகிவிட்டது.பத்து ஆண்டுகளின் பின்பு மீண்டும் ஓர் ஆக்க காலம் வருகிறது. இந்த ஆக்க காலத்தைத் தவறவிட்டால் வளம் பொருந்திய, தொன்மை மிக்க,செழிப்பான ஈழத் தமிழ்த் தேசிய இனத்தைப் பூமியில் அழியவிடக்காரணமானோம் என்ற வரலாற்றுப் பழிச்சொல்லுக்கு நாம் அனைவரும் ஆளாக நேரும். நடந்தவற்றிலிருந்து பாடங்களைக் கற்றுக் கொண்டு நடக்க வேண்டியவற்றை திட்டமிட வேண்டிய தவிர்க்கமுடியா அவசரமும்,அவசியமும் எம்முன் எழுந்துள்ளன.தலைவர்களே, அறிஞர்களே, எழுத்தாளர்களே, படைப்பாளிகளே, ஊடகவியலாளர்களே, மாணவர்களே, மக்களே பேதங்களை மறந்து மறுக்கப்பட முடியாத தமிழ்த் தேசிய உரிமையைக் காக்க, நாம் அனைவரும் ஒன்றுதிரள வேண்டிய வரலாற்றுக் கட்டம் எம்முன் விரிந்து கிடக்கிறது. இந்தக் கட்டம் தவறவிடப்பட்டால் வரலாற்றில் மீண்டும் ஒரு கட்டம் வர இடமிருக்காது.
மூன்றாம் உலகப் போரில் எத்தகைய ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்படுமென அணு விஞ்ஞானி ஐன்ஸ்ரினிடம் கேள்வி கேட்கப்பட்ட போது 'மூன்றாம் உலகயுத்தத்தில் எத்தகைய ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்படும் என்பது எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் நான்காம் உலக மகா யுத்தத்தின் போது கல்லாயுதங்கள்தான் பயன்படுத்தப்படும் என்பதை என்னால் துணிந்து கூறமுடியும்.' என்று பதிலளித்தார்.அதாவது பன்னிரண்டாம் ஆண்டுக்குரிய வாய்ப்புக்களை பயன்படுத்தத்தவறினால் பின்பு ஈழத் தமிழினம் என்ற ஒரு தேசிய இனம் என்ற சொல்லே இந்த பூமியிலிருக்க முடியாத நிலைதான் மிஞ்சும். ஆதாவது மூன்றாம் உலக யுத்தத்தின் பின்பு விஞ்ஞானக் கண்டுபிடிப்புக்கள் எதுவுமே மிஞ்சாது, கற்கள்தான் மிஞ்சும் என்பது போல 2012-ஆம் ஆண்டை சிங்கள இனவாதத்தின் கையில் தஞ்சமடைய விடுவோமானால் தமிழர்கள் தஞ்சமடைய ஒருசாண் நிலமும் இருக்காது. புதைகுழிகளைக் கிளறி எறியும் சிங்கள இனவாதம் தமிழரின் நினைவைக் கூறவல்ல ஒரு கல்லைக்கூட விட்டுவைக்காது என்பதில் சந்தேகமில்லை.
2009-ஆம் ஆண்டு முள்ளிவாய்க்காலில் இனப்படுகொலை மூலம் எதிரி பெரும் இராணுவ வெற்றியை ஈட்டினார். ஆயினும் இன அழிப்பிற்கான அரசியல் யுத்தத்தில் இன்னும் எதிரி முழு வெற்றியை ஈட்டவில்லை.2012-ஆம் ஆண்டுதான் இந்த அரசியல் யுத்த களத்தின் இறுதிக்காலம்.இதில் வெற்றி ஈட்டுபவருக்கு நிரந்தர வெற்றியும், தோல்வி உறுபவருக்கு நிரந்தரத் தோல்வியுமென வெற்றி தோல்வி தெளிவான இரு பக்கங்களைக் கொண்டிருக்கிறது. ஆதலால் அதிகம் புத்திபூர்வமாகவும்,நிதானமாகவு
சிங்கள இனத்தவர்கள் இந்திய ஆதிக்க விஸ்தரிப்பிற்கு அஞ்சுகிறார்கள்
பேச்சுவார்த்தைகள் பொறுத்து சிங்கள ஆட்சியாளர்களுக்கு அவ்வப்போது ஒரு தெளிவான இலக்கிருக்கும்.அதாவது தம் பதவியைத்தக்கவைப்பதற்கும், சர்வதேச சமூகத்தை ஏமாற்றுவதற்கும், பேச்சுவார்த்
திரு இரா.சம்பந்தன், திரு கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம், திரு.தர்மலிங்கம் சித்தார்த்தன், திரு.வி.ஆனந்தசங்கரி போன்ற பல்வேறு பிரிவுகளைச் சார்ந்த தமிழ்த் தலைவர்களும், ஏறக்குறைய ஒரேமாதிரியான கருத்துக்களை முன்வைக்கும் நிலை தோன்றியுள்ளமை ஒரு நற்சகுனமாகும். கடந்த ஒரு நூற்றாண்டு காலமாக நிகழ்ந்துவரும் பேச்சுவார்த்தைகளின் போதெல்லாம் சிங்களத் தலைவர்கள் தம்மைத் தற்காத்து பின்பு முன்னேறிய கதைகளே தொடர்ந்து இடம்பெற்று வந்துள்ளது.பேச்சுவார்த்தைகளில் சிங்களத் தலைவர்கள் தமிழரின் உரிமைகளை ஒருபோதும் ஏற்கப்போவதில்லை என்பது உண்மை. ஆனால் இங்குள்ள ஒரு கேள்வி என்னவெனில் அந்த உண்மையைத் தெரிந்துகொண்ட பின்பும்,பேச்சுவார்த்தைகளில் நாம் ஈடுபடுவதன் மூலம் அடையக் கூடிய தந்திரோபாய ரீதியான அரசியல் அனுகூலங்கள் ஏதாவது உண்டோ என்பதுதான்.பேச்சுவார்த்தைகளின் மூலம் சர்வதேச அரங்கிலும், மக்கள் முன்னிலையிலும் எதிரியை தனிமைப்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புக்கள் உண்டாயின் அதில் ஓர் அனுகூலம் இருக்கவே செய்யும். ஆனால் துரதிஷ்டவசமாக எதிரியைத் தனிமைப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக நாம் தனிமைப்படும் ஒரு துயரமான நடைமுறை கடந்த காலங்களில் ஏற்பட்டுள்ளது. ஒரு பேச்சுவார்த்தையின் போது அடையக் கூடிய ராஜதந்திர இலக்குகள் என்ன என்பதை அப்பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபடுபவர்கள் முன்கூட்டியே தெளிவாக வரையறை செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால் இதுவிடயத்தில் நாம் போதியளவு வீட்டுப் பாடங்களை(Home Works) செய்து கொள்ளும் பாரம்பரியம் இல்லாதவர்களாக இருக்கிறோம். அதேவேளை இத்தகைய Home Works சிங்களத்தரப்பில் எப்போதும் செய்யப்படுவதுண்டு.
இப்போது தமிழ்த் தலைவர்களிடம் காணப்படும் ஒத்தகருத்துப் போக்கை நாம் முதன்மைப் படுத்துவது நல்லதும் அவசியமானதுமாகும். 1986-ம்ஆண்டு யாழ் பல்கலைக்கழக கைலாசபதி கலையரங்கில் நிகழ்ந்த ஓர் அரசியல் கருத்தரங்கின் போது பேசிய ஒருவர் பின்வருமாறு கூறினார்.'எங்களுக்கிடையே நாம் விட்டுக்கொடுப்புக்களைச் செய்யத் தயாரில்லை என்றால் எதிரிகளிடம் சரணடையத் தயாராகிறோம் என்பதே அர்த்தம்'.இக்கூற்று என்றும் கவனத்தில் கொள்ளத் தக்கது.'விட்டுக்கொடுப்பவன் கெட்டுப்போவதில்லை' என்ற தமிழ்ப் பழமொழியைத் தமிழ்த் தலைவர்கள் புரிந்துகொண்டு தம்மிடையே பொதுநோக்கின் அடிப்படையில் விட்டுக்கொடுப்புக்களைச் செய்யத் தயாராக வேண்டும்.'எதைமாற்ற முடியுமோ அதன் மீது செயற்படு, எதைமாற்ற முடியாதோ அதைப் புரிந்து வழிநட' என்ற தத்துவாத்த வாக்கியம் இனமேலாதிக்க வாதம் பொறுத்து எமக்கு முக்கியமானது. சிங்கள இனமேலாதிக்க வாதத்தை ஒருபோதும் மாற்றமுடியாது. இந்த அடிப்படையில் நாம் எமக்குள் ஐக்கியப்பட்டு செயற்பட்டாக வேண்டும். அரவணைத்துப் போகும் அரசியல் தலைமைத்துவத்திற்கு நாம் தகுதியாக வேண்டும். எமக்கிடையே வெட்டி அரசியல் நடாத்தி நாம் அனைவருமே வீழ்ந்துள்ளோம். இப்போது ஒருவருடன் ஒருவர் ஒட்டி அரசியல் நடாத்தும் ஒரு புதிய அரசியல் கலாச்சாரத்திற்கு நாம் தயாராக வேண்டும். முன்னுதாரணம் மிக்க தலைவர்களும், முன்னுதாரணம் மிக்க அறிஞர்களும் எமக்கு மிக அவசியமானது. அனைவரையும் அரவணைக்க வல்ல தலைவர்களும்,ஆக்கபூர்வமாக கருத்தை முன்வைக்கும் அறிஞர்களும், அவற்றிற்கான கலாச்சாரமும் எம்மத்தியில் வளரவேண்டும்.
பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வி என்றால் அடுத்தது என்ன என்ற வேலைத்திட்டம் மிகவும் அவசியமானது. எப்போதும், எச்செயலைச்செய்யும் போதும், எதிலும், அடுத்தது என்ன? (What is next?) என்ற திறவுகோல் வார்த்தை அரசியல் தலைவர்களிடம் இருக்கவேண்டும்.இத்திறவு கோல் இன்றி வாழ்வில் எதுவும் இருக்க முடியாது என்கின்றபோது அரசியலில் இத்தகைய திறவுகோல் இல்லாதிருப்பது ஆக்கத்திற்கன்றி அழிவிற்கே கொண்டுபோய் விடும் .தற்போது பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வி என்ற நிலையில் நேரடிப் போராட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு தமிழ் மக்களும், தமிழ்த் தலைமைகளும் தயாராக வேண்டும். அது அகம், புலம், தமிழகம், சர்வதேச அரங்கமென ஒருங்கிணைந்து விரியவேண்டும். இதில் எதுவும் தனிமைப்படுத்தப்பட்டு விடக்கூடாது.எம்மை நாம் சற்று நிதானமாக காய்தல் ஒறுத்தல் இன்றி பரிசீலிப்போம். மன்னிக்கவும், 'முப்பது ஆண்டுகளாய் நாம் அகிம்சைப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு தோல்வி அடைந்து விட்டோம்' என்று எழுமாத்திரத்தில் கூறிவருகிறோம். உண்மையில் நாம் முப்பது ஆண்டுகளாய் அகிம்சைப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டோம் என்பதில் ஒருவகைப் பொய் இருக்கிறது. தகவல்களை நேர்மையாகத் தொகுத்துப் பரிசீலிப்போம்.சுதந்
இந்த 1956-ம் ஆண்டு சம்பவத்தின் பின்பு நிகழ்ந்த முக்கிய போராட்டமாக 1961-ம் ஆண்டு சத்தியாக்கிரகத்தையே குறிப்பிடலாம். இச்சத்தியாக்கி
இலட்சக் கணக்கான தமிழ் மக்களை பலிகொண்ட இனவாத அரசியலின் முன்னிலையில் அகிம்சைப் போராட்டத்தை முன்னெடுப்பதற்கு ஏதுவான சர்வதேசப் பிரபலியமும், சர்வதேச அக்கறையும் இப்போது ஏற்பட்டிருக்கிறது. எனவே இதனைப் பயன்படுத்தி இப்பின்னணியில் அகிம்சைப் போராட்டத்தை முன்னெடுப்பது இலகுவானது.போராட்டம் என்றால் அது ஒரு தேநீர் விருந்தல்ல. கஷ்டங்களும்,நெருக்கடிகளும், சிறைவாழ்வும், எதிர்பார்க்கப்பட வேண்டியவைதான்.ஆனால் ஆயுதப் போராட்டத்தை நசுக்கியது போல, பயங்கரவாதத்தின் aqபெயரால் இலச்சக் கணக்கில் மக்களை கொன்று குவித்தது போல,அகிம்சைப் போராட்டத்தில் கொல்ல முடியாது. அதேவேளை தற்போது காணப்படுகின்ற புலம்பெயர் தமிழர்கள், தமிழகத் தமிழர்கள், மற்றும் இந்திய அரசின் எதிர்கால கேந்திர நோக்கு அமெரிக்காவின் இந்துசமுத்திர நோக்கு என்பவற்றின் பின்னணியில் அகிம்சைப்போராட்டம் சுடர்விட்டுப் பிரகாசிக்கக் கூடியதற்கான வாய்ப்புக்கள் அதிகமாக உள்ளன. ஒரேவேளையில் அகம், புலம், தமிழகம், சர்வதேசம் என அனைத்தையும் ஒருங்கிணைப்பதற்கேற்ற வரலாற்று வளர்ச்சியும் எம்முன் விரிந்து கிடக்கிறது.எது இருக்கிறதோ அதை நாம் செம்மையாகப் பயன்படுத்தியாக வேண்டும்.சாரணர் இயக்கத்திற்கு சொல்லிக் கொடுக்கும் ஓர் அகரவரிசைப் பாடம் இருக்கிறது. அதாவது உன்முன் எது இருக்கிறதோ, எது காணப்படுகிறதோ அதைக் கையில் எடுத்துக் கையாள். என்பதே அந்தப் போதனையாகும். அதாவது வீட்டில் தங்கக் குவளையில் பால் குடித்திருக்கலாம், ஆனால் காட்டில் சேற்றை வடித்து கைக் குழியில் நீர் அருந்த வேண்டி வரும்போது அதனைத் தெரிவாக்குவது தவிர்க்க முடியாது. இப்போது எம்முன் காணப்படும் அனைத்து வாய்ப்புக்களையும் தெரிவாக்குவோமாக. ஒவ்வொரு உன்னதமான அகிம்சைப் போராட்டமும் எதிரியின் மூக்கு நுனியை உடைப்பதுடன் அவனது முகத் தோற்றத்தையே சிதைத்துவிடும்.
சண்முகவடிவேல்
0 கருத்துரைகள் :
Post a Comment